4WD magazine: 1 jaar Afrika:….om nooit te vergeten….

Rob, Richard en Eelco gaven hun baan op voor een trip door Afrika. Op 6 januari 1990 vertrokken ze en inmiddels zijn ze 4 januari j.l. weer op Schiphol aangekomen. Zonder hun trouwe lange Landcruiser (volgt per boot), die in 363 dagen maar liefst 50.000 km. trouwe diensten bewees.

33 lekke banden

Na Tanzania hebben we Malawi, Zambia, Zimbabwe, Botswana en Namibië bezocht. In die 12 maanden Afrika hebben we zo’n 7000 liter diesel verstookt, 21 landen aangedaan en 33 lekke banden gehad. Veel verwachtingen zijn uitgekomen. Ons idee van Afrika bleek nogal anders dan de werkelijkheid, beter zelfs ! Hoe zuidelijker je in Afrika komt hoe beter alles wordt. Vanaf Dar es Salaam in Tanzania naar het zuiden toe, zijn alle hoofdwegen geasfalteerd. In Tanzania moet je wel steeds om de ‘putholes’ heensturen. Wil je echter wat van het land zien, dan moet je wel van de hoofdwegen af. Die ‘dirtroads’, zoals ze genoemd worden, zijn na Tanzania over het algemeen goed, zonder wasbord. Grote uitzondering is Botswana, één van de rijkste landen van dit continent, maar waar de wegen erbarmelijk zijn. In Zimbabwe daarentegen is er zelfs markering langs de wegen.

Gevolg van de steeds verder verbeterende omstandigheden is wel dat het avontuur en de romantiek geleidelijk afnemen. Koeien, varkens, geiten en olifanten lopen niet meer vrij rond, want overal zijn hekken neergezet. Ook het kamperen langs de weg wordt daardoor minder simpel. Zagen we een keer een stuk land zonder hek waarvan wij dachten overheen te kunnen rijden, bleek het hek gewoon omgevallen te zijn waarna er zich een stuk 3 mm dik ijzerdraad om onze cardanas had gewikkeld. Na verwijdering daarvan bleek alleen een keerring het niet te hebben overleefd.

Grensproblemen
Het passeren van grenzen is ons naderhand makkelijker afgegaan dan we aanvankelijk hadden verwacht. Zeker, het kost doorgaans veel tijd. Algerije-Niger bijvoorbeeld nam maar liefst 6 uur tijd in beslag. Zambia-Zimbabwe leverde de meeste problemen op. Na 10 maanden troffen we hier onze eerste blanke douanebeambte. Hij stond erop, dat we hem onze vliegtickets terug naar Holland toonden. Als we dat niet konden (en dat konden we nog niet) mochten we maar 7 dagen in het land blijven. Dat we met een auto het land binnenkwamen maakte hem niets uit. Na lang discussiëren en het aantonen van onze kredietwaardigheid mochten we alsnog gewoon het land in. De grens tussen Malawi en Zambia was heel anders. Één keer per week passeerde er daar een man op een ezel, blanke reizigers met een auto waren daar uiterst bijzonder. Een klein kind barstte zelfs in tranen uit toen ze onze blanke huid zag en de douaniers gaven ons een verwijsbriefje voor een plaats waarvan zij dachten dat we er onze stempels zouden kunnen krijgen.

Brandstof
Als je zelf met een en ander een beetje rekening houdt, is de brandstofvoorziening redelijk goed, zeker als je diesel rijdt. Als je 1000 km. kunt rijden zonder bij te tanken, kom je overal. Maar omdat de prijzen hier en daar nogal eens verschillen, kan je een hoop geld besparen door in een goedkoop land veel in te kopen (diesel kost in Nigeria 20 cent, maar in Kameroen

 

f. 1,50). Benzine is over het algemeen moeilijker te krijgen, is duurder en de kwaliteit zo nu en dan nogal twijfelachtig. Toen we in Zambia aankwamen bleek de dieselprijs plotsklaps verdubbeld vanwege de golfcrises. Hoewel dat niet zo’n probleem was, want 32 cent is nog niet veel. In Zambia bleek ook bier moeilijk te krijgen. Door vele stakingen en een tekort aan flesjes was het vaak knokken voor een pintje.
Goede auto
Nu we aan het einde van de reis gekomen zijn, kunnen we tevreden zijn over onze Toyota Landcruiser. Eigenlijk hebben we minimale problemen gehad. Grootste probleem bleken de remmen. Door versleten remcubs werkten de remmen of vanzelf, of helemaal niet. Omdat we de oorzaak niet konden vinden en er geen reserve-onderdelen te koop waren in Uganda, hebben we van Kampala naar Nairobi zonder remmen moeten rijden. Verder hadden we om de 4 weken een kapotte accu, hetgeen een hoop geld gekost heeft. Al met al zijn we heel gelukkig geweest met onze Toyo !
Uitrusting
Voordat we begin vorig jaar vertrokken, hadden we totaal geen ervaring met lange reizen en 4WD’s. Aanpassingen en uitrusting bleken dan ook niet perfect, maar wel voldoende. Het slapen op het dak van de auto is niet alleen handig gebleken en schoon, maar ook veilig ten aanzien van dieven en wilde dieren. De verzwaarde veerbladen zijn niet stuk gegaan en dat is uitzonderlijk voor Afrikagangers. Onze banden waren wel duidelijk verkeerd. Onze 6 ply’s bleken te dun voor een auto van 3 ton, 8 plies of meer was veel beter geweest en had minder lekke banden gekost. Het profiel is niet zo interessant gebleken, wel de banddruk. Minder lucht in de band betekent veel meer draagvlak en dat kan je onder zachte en natte terreinomstandigheden aardig uit de nood helpen. Zoutvlakte rijden in Botswana is daar een aardig voorbeeld van. Het oppervlak ziet er droog en hard uit, maar onder die korst zit een dikke laag zachte klei. Zak je door die korst heen, dan kom je er zonder hulp niet meer uit. Ook wij zakten na zo’n 2 km. dwars door die harde bovenlaag. Gelukkig was er een sodafabriek vlakbij. Zij stuurden een 12-cilinder dikke  bigfoot op ons af, zodat we weer snel los waren.

Auto verkopen
Ons laatste doel in Afrika was het verkopen van onze auto, hetgeen helaas niet lukte. In landen met omwisselbare valuta worden voldoende auto’s geïmporteerd, zodat er nauwelijks vraag naar tweedehandsjes is. Is de landelijke munt niet omwisselbaar dan is de belangstelling groot, maar ben je verplicht het verkregen geld ter plekke uit te geven. In Zimbabwe zou dat in ons geval f. 30.000,- betekenen, minus f. 7.000,- vliegtickets. Te veel geld dus om uit te geven. Daarom besloten we de auto maar voor f. 2.600,- terug op de boot te zetten. Op dit moment dat u dit leest, staat onze Toyota misschien nog te koop…
Duur en goedkoop
Voordat we vertrokken hoorden we van ex-reizigers, dat de kosten van levensonderhoud laag zouden zijn. Dat is ons behoorlijk tegen gevallen. Frans sprekend Afrika vonden wij redelijk prijzig. Engels sprekende landen ervoeren wij daarentegen als goedkoop, met als uitzonderingen Nigeria en Zimbabwe. Was ons verteld dat we met f. 7.000,- per persoon wel 10 jaar in Afrika zouden kunnen blijven, na 9 maanden was dit bij ons al op. En dat terwijl we zo zuinig mogelijk leefden en alleen geld uitgaven aan de eerste levensbehoeften. Als levensbehoeften bedoelen we hier brandstof, voedsel, visa en bier. Vanaf Zaïre werd wat dat betreft ons leven een stuk prettiger.

 

Dieselprijzen varieerden van 7 cent tot f. 2,50 per liter. Visa verkrijgen is absoluut frustrerend.  Nederlanders hebben ze voor vrijwel ieder land nodig en moeten er zeker twee maal zo veel voor betalen als Engelsen en Fransen. Voor Zaïre bijvoorbeeld ben je zelfs f. 130,- kwijt. En dan nog is het visum slechts 1 maand geldig. Vanwege de slechte wegen heb je in sommige landen meer tijd nodig.

Goed voorbereiden
Praten met reizigers die je tegenkomt, blijkt een uiterst nuttige aangelegenheid. Je krijgt meestal veel informatie van hen over gebieden waar je zelf nog doorheen moet. Ook goed is het boek ‘Africa on a shoestring’. Het is dan wel geschreven voor rugzakkers, maar het geeft wel aan waar wat voor welke prijs te koop is. Het Duitse boek ‘Durch Afrika’ kunt u rustig in de boekhandel laten staan. De ANWB kan hele nuttige informatie verschaffen over brandstofprijzen enz.
Gedrieën hebben we gemiddeld per dag f. 70,- uitgegeven aan brandstof, eten, reparaties, souvenirs, smeergeld etc. De totale kosten van de reis is in onderstaand tabelletje te lezen:
aanschaf auto, aanpassingen en uitrusting f. 34.500,-
levensbehoeften f  26.000,-
verschepen auto   f    2.600,-
vliegtickets   f    5.500,-
—————
 f  68.600,-
bijdragen sponsors  f. 8.000,-
aanzichtkaartenaktie f  2.000,-
————-
f 10.000,-
————-
Totaal   f. 58.600,-

 

Per persoon heeft het ons dus ongeveer f. 19.500,- gekost, waarvan hopelijk de opbrengst van de auto nog kan worden afgetrokken. Niet slecht dus !
Conclusie
Al met al is ons jaar Afrika een fantastische ervaring geweest. Voor mensen die ook plannen hebben: het is net zo gevaarlijk en moeilijk als je het je zelf maakt. In Kenya kwamen we een 65-jarig echtpaar uit Nederland tegen in hun VW-bus. Waaruit maar moge blijken, dat waar een wil is, er ook een weg is. Voor ons was het jaar Afrika een absoluut onvergetelijke ervaring !
Richard, Eelco en Rob.
4WD, mei/juni 1991, eigen tekst