Rust in Granada voor de vermoeide reizigers

Nu we ruim 10 maanden onderweg zijn beginnen we verschijnselen van reisvermoeidheid te tonen. Of beter gezegd, bezichtigingsvermoeidheid. Ik herinner me dat ook nog van Afrika, na 10 maanden zaten we in Namibië en we bezochten de Fish River Canyon, na de Grand Canyon de grootste Canyon ter wereld. Met Rob en Richard stonden we zo naar beneden te kijken, namen een foto en vertrokken weer, totaal NIET onder de indruk. Dat beginnen Bas en ik nu ook te krijgen. We zijn nog (lang) niet reismoe, maar hebben geen puf meer om het hele land te bereizen om elke kerk, waterval of tropisch eiland te bekijken. We zijn dus toe aan rust en eventueel een andere manier van reizen. En dat komt ook qua gezondheid goed uit, want het lijkt er inderdaad op dat ik een slijmbeursontsteking in mijn heup aan het ontwikkelen ben. Dat zou kunnen komen door het beenlengteverschil dat ik heb, lang geleden al eens geconstateerd door de mensen van Physical Sense. Vandaar dat je me hier op de foto bij de schoenmaker ziet zitten, om hem duidelijk te maken dat ik onder één slipper een zooltje gelijmd wil hebben. Hij vond het maar raar. Maar ach, ik betaalde, dus het was hem al lang best!

Vulkaan Concepcion is actiever dan wij
IMG_4354We hebben nog wél iets gedaan afgelopen 2 weken, maar veel is het niet. Ik had graag de vulkaan Concepcion, op het eiland Isla de Ometepe, beklommen. Maar door mijn heup kon ik dat uiteraard wel op mijn buik schrijven. Maar ook voor anderen ging deze tocht niet door. Ongeveer een maand geleden is hier op dit eiland verschillende aardbevingen geweest, en sindsdien wordt de vulkaan steeds heter, zo heet dat het de gidsen te heet onder de voeten is geworden. Beklimmen is niet meer toegestaan, en ze verwachten binnen 2 maanden een uitbarsting. Zal wel spectaculair zijn, maar toch weerhoudt het een hoop toeristen van een bezoekje aan dit prachtige eiland. Ons weerhield het er niet van, en hiernaast zie je Bas kennis maken met één van de bewoners van het eiland. Op de boot naar het eiland toe ontmoetten we ook Bruno weer, deze keer zonder Lorry. Met hem en een Israëlisch meisje (Gal) zijn we naar El Ojo de Agua, een prachtige waterbron annex zwemcomplex, gelopen. Dat was helaas toch al teveel voor mijn heup, Na 2 Km begon het al pijn te doen. Ik zal het dus ECHT rustig aan moeten gaan doen. Zie de foto´s in het album van Isla de Ometepe.


Mislukt schildpaddenkijken

IMG_4383_Bas_Elisha_en_ChristineIn La Mosquitia hadden we al geprobeerd eieren leggende schildpadden te bekijken. En in San Juan del Sur kan dat ook. Na het eiland zijn we daar naar toe gegaan. Bij de diverse organisaties kregen we echter geen fijn gevoel. We hadden namelijk gelezen dat je bij het bekijken geen flitser of zaklamp mag gebruiken, om de schildpadden niet te storen. En alle organisaties stonden flits en zaklamp gewoon toe. In Costa Rica mag dat absoluu
t niet, maar hier is het nog allemaal wat ongeregelder, en dus dier onvriendelijker. Na veel twijfelen hebben we toch een plaatsje gereserveerd bij het meest integer overkomende bureau. We moesten wel een dag wachten, want diezelfde avond was er weinig kans op schildpadden, dus vertrokken ze niet. Dat klonk eerlijker dan de anderen, want die vertrokken elke dag, kans op schildpadden of niet. We kwamen ruim op tijd aan, 10 minuten voor 8 ´s avonds. Maar…. ze waren al vertrokken!!! Hun klok bleek een kwartier voor te lopen! We waren verbijsterd, normaal vertrekt nooit iets op tijd, laat staan te vroeg! Kennelijk hadden ze mensen op de wachtlijst staan, dus hoefden ze ook niet op ons te wachten. Lullig, want ze wisten in welk hostel we zaten, en dat was niet ver weg. We hadden gelukkig nog niet betaald, dus hebben we het maar op een zuipen gezet, dat is in ieder geval schildpadvriendelijker dan de zwoegende moeders met onze flitslichten bestoken. Bekijk dus geen schildpadden in ons album van San Juan del Sur.

Rust op de plaats in Granada
Na onze wááááánzinnige schildpadervaring zijn we terug gegaan naar Granada. Terug naar hetzelfde hostel, want dat beviel goed, was schoon, vriendelijk mensen en een keuken! We gaan lekker niets bekijken, nou ja bijna niets, lekker koken, internetten, lezen, Spaans studeren, wat spullen reorganizeren en bedenken wat we nu willen. Nieuwschierig wat bijna niets bekijken in Granada is? Bekijk dan opnieuw het fotoalbum van Granada. Ook hebben we nu onze CV´s bijgewerkt, gaan ze op www.monsterboard.com plaatsen en dan kijken we of we een baan kunnen vinden in b.v. Costa Rica. Ook hebben we hier een Nederlandse ontmoet die al 13 jaar in Costa Rica woont, waar we welkom zijn om te overnachten. Wellicht dat we op die manier via via een baan kunnen vinden, om zo het reizen een andere inhoud te geven. Want zoals gezegd, we zijn niet reismoe, maar wel een beetje bezichtigingsmoe. A.s. maandag gaan we op pad naar Costa Rica. Nog wel even iets toeristisch doen, want aan de kust schijnt het mogelijk te zijn om te duiken in een gebied met dolfijnen, walvissen en (daar zijn ze weer) schildpadden. Dat klinkt zo uniek, dat we dát nog wel willen doen.

Tot in costa rica!
Adios, Bas en Eelco