Toch nog even genieten van Costa Rica

Met Riet (de kanjer die mij destijds ook van de RSI heeft ‘afgeholpen’) heb ik via telefonisch contact en heen en weer sturen van foto’s aan mijn houding gewerkt. En daar heb ik een dermate goed gevoel over dat we ondanks mijn hernia verder gaan reizen! En nee, we zijn dus NIET naar Cuba gegaan, dat werd wat te duur zo op korte termijn. We zijn via de Caribische kust van Costa Rica richting Panama getrokken. En omdat het hier eindelijk richting einde-regentijd gaat, konden we toch nog even genieten van Costa Rica zoals het land dat verdient. En zoals op de foto hiernaast ziet, het heeft zo zijn mooie plekjes!

Afscheid van het hostel, Wouter en de dokter
Afscheid van de dokter in ParaisoWe waren ondertussen meubelement geworden in het Tranquilo Backpackers hostel in San Jose. We moesten daarom zelfs bij hun op de foto, want dan kwamen we aan de ‘wall-of-fame’ te hangen. Na 24 nachtjes namen we afscheid van de staf en andere langverblijvers. Ook zijn we nog even een nachtje bij Wouter en Nicole in Paraiso langsgegaan. En uiteraard hebben we ook nog even afscheid van de dokter genomen. Zo’n aardige man… ik had ‘m alleen liever niet zo goed gekend! De afscheidsfoto’s plus andere foto’s zijn toegevoegd aan de reeds bestaande fotoalbums van San Jose en Paraiso.

Bas op privestrandje, Punto CahuitoTwee pogingen nodig om in Cahuita te arriveren
Vanuit Paraiso wilden we naar Cahuita, aan de Caribische kust. Maar Cahuita bleek kleiner dan verwacht, we waren Cahuita al 6 km voorbij toen we ons realiseerden dat we vergeten waren uit te stappen. We kwamen toen uit in Puerto Viejo. Dat was niet geheel ons ding, dus reisden we de volgende dag een stukje terug naar Cahuita. En dat was absoluut wel ons ding. Een stukje minder toeristisch, iets meer lokaal dorp. En een prachtig natuurpark met vele stranden, vlak naast het dorp (hostel uit lopen, straatje door, linksaf en dan stonden we in het park!). Al wandelend door het park kom je op allerlei grote en kleinere stranden. Daar probeerden we ons voor te stellen, hoe het destijds, in de 16e eeuw, moet zijn geweest om hier als ontdekkingsreiziger aan te komen. WAUW!!! Brulapen en capuchino-aapjes in de bomen, en om de hoek weer een mooi strandje! Aan de andere kant van het park konden we tijdens het wachten op de bus de kapriolen van de brulapen nog bewonderen. Al wiebelend probeerden ze om via telefoondraden een andere boom te bereiken. Het zag er klungelig uit, maar het lukte wel! Van het gegil van de brulapen en de telefoondraad-acties hebben we filmpjes. Die staan, met de andere bounty foto’s in het Cahuita Album. Van Puerto Viejo hebben we desondanks toch ook wat foto’s gemaakt, te zien in het Puerto Viejo Album.

Bas bij de grensovergang naar PanamaEn dan nu: Panama!
Na Cahuita zijn we doorgereisd richting ons 8e land. Precies na 1 jaar en 1 maand reizen zijn we de grens overgestoken naar Panama. Een uiterst relaxede grensovergang. Geen controles, geen geknoei, geen omkooppraktijken en geen kosten. Erg bijzonder en erg prettig. Vanaf de grens (een oude metalen brug) hebben we een taxi gedeeld met 3 Ticos (bewoners van Costa Rican). Ook erg relaxed, want zij weten toch altijd beter hoe e.e.a. werkt. Het was een man op zakenreis en een moeder Landverschuiving waar mensen al een dag stonden te wachtenen dochter uit Puerto Limon voor een weekendje weg. Na afscheid van de zakenman gingen we met de bus richting Boquete. De moeder en dochter bleken daar ook naartoe te gaan, gezellig! Met de bus stonden we (ook gezellig) 2 maal in de file. Één maal vanwege een gekantelde vrachtwagen, en één maal vanwege een landverschuiving. De mensen stonden daar al vanaf ’s ochtends vroeg in de file te wachten. Toen wij er om 4 uur aan kwamen konden we bijna direct doorrijden. Mazzel! Foto’s van de grensovergang en onze eerste busrit in Panama staan in het Guabito foto album.

Oefenen in Boquete
Boquete is een klein maar populair bergdorpje, met het bijbehorende frisse bergklimaat. En zeker nu het regenseizoen ten einde loopt kan je hier erg mooie korte- en langere wandelingen maken. Ideaal voor ons dus, om eens rustig kijken hoe veel ik aan kan met mijn hernia. We hebben een prima kamer gevonden in een huisje aan de rivier, met keuken, zitkamertje en  prive-badkamer voor 10$ per nacht. Zolang de andere kamer niet verhuurd is, hebben we het huisje zelfs helemaal prive. Wij zitten hier dus goed! Hoe goed, laten we jullie volgende keer wel zien.

Adios vanuit een zonnig Panama!
Bas en Eelco