Typhoon, 9 januari 1991 – Zaans drietal keert terug na reis met jeep door 21 lan

Typhoon, 9 januari 1991, tekst Hanneke van den Berg

Zaans drietal keert terug na reis met jeep door 21 landen

“Afrika is heel anders dan we hadden gedacht”

Zaandam.- Moe zijn ze niet, de drie Zaankanters die een rondreis van een jaar hebben gemaakt door 21 Afrikaanse landen. Eind vorige week zijn ze weer in Zaandam aangekomen. De heenweg legden ze af met hun nieuwe jeep, maar terug zijn ze gevlogen. De overnachting in een hotel van fl. 250,- in Brussel, hun laatste tussenstop, hoorde bij het vliegticket. Nee, vermoeid zien ze er niet uit. Wel voldaan. Het is ze toch maar mooi gelukt het jaar zonder kleerscheuren door te komen.

“We hebben vrijwel de hele reis met de auto afgelegd. Begin januari vorig jaar vertrokken we richting Marokko”, zegt Eelco Aartsen. Van daaruit trokken hij en zijn twee vrienden Richard de Vos en Rob Vos zuidwaarts. “Afrika is echt heel anders dan we hadden gedacht. Het enige echte Afrika zoals ik het me voorstelde, met apen in de bomen en zo, vonden we in Zaïre”, zegt Rob Vos. Ook zijn voorstelling dat er vrijwel geen wegen zouden zijn in de Sahara bleek niet te kloppen. Volgens Rob is er één grote geasfalteerde weg, waarop alle automobilisten eigenlijk alleen maar van noord naar zuid rijden. “Eenmaal in het zuiden van de Sahara aangekomen, verkopen de meesten hun auto of verschepen hem naar een ander land”.

 

Contact
Erg veel contact met de plaatselijke bevolking heeft het Zaanse drietal niet gehad. “Vooral in de grote steden lukte dat niet zo goed; het was er allemaal zo anoniem. Maar ook in de Franstalige landen kwam er niet veel van terecht. Ons Frans is namelijk niet erg goed. Het was echt een verademing in de Engelstalige landen aan te komen. Daar konden ze ons beter verstaan”, zegt Eelco. Volgens Rob kun je in Afrika vrijwel geen gesprek aanknopen met vrouwen. “Als een vrouw je aansprak, kon je er voor negentig procent van uitgaan dat het een hoer was. Één keer vroegen we aan twee vrouwen de weg naar ons hotel. Toen we daar aankwamen, boden we hen uit dankbaarheid een drankje aan. Nou, uiteindelijk bleek dat ook zij het geld op hun rug verdienden. Nadat we hen duidelijk hadden gemaakt dat ze van ons geen geld hoefden te verwachten verdwenen ze”, zegt hij.
Echte ontberingen hebben Eelco, Richard en Rob tijdens hun reis niet gekend. Ze waren dan ook goed ingedekt tegen alle eventualiteiten. Ze voelden er niets voor op de grond in de modder te zitten, dus hadden ze achter in hun wagen drie plastic stoelen liggen. Ook aan een tafel ontbrak het hen niet. “Eigenlijk waren alleen de Duitsers die we tegen kwamen beter uitgerust. Maar ja, die hadden ook meer geld”, zegt Rob.

 

Master
Een van de vervelendste dingen die ze hebben meegemaakt was een diefstal uit de auto. De schade bleef beperkt dankzij de diarree van Eelco. “Daardoor moest ik er midden in de nacht een keer uit. Ik denk dat ik ze toen gestoord heb. Ze hadden de voorruit uit onze jeep gesneden en het glas netjes tegen de deur van de auto gezet. Veel hebben ze gelukkig
niet meegenomen. Als ze ongestoord hadden kunnen doorwerken en alles hadden meegenomen, was dat het einde van onze reis geweest”. De vriendelijkste mensen ontmoetten de Zaankanters in Algerije, de onaardigste in Botswana en de onderdanigste in Malawi. Rob: “die slaafsheid vonden we echt vreselijk. Als we met de bal op het strand speelden en hij wegrolde, renden de kinderen er achteraan. Dan brachten ze hem naar ons toe en knielden nederig terwijl ze hem gaven. ‘Here you are master’ (alstublieft meester) zeiden ze dan. Daarop zei ik een beetje kwaad: ik ben jullie master niet. Daar kon ik echt niet tegen”. De meeste kilometers hebben ze afgelegd met hun auto. In Zaïre echter besloten ze een gedeelte van het traject via de rivier af te leggen. “Er waren vreselijk veel muggen op die boot en de hitte was niet te harden, maar we hebben genoten van alles wat we zagen”, zegt Eelco. Hoe zuidelijker ze kwamen, hoe beter alles eruit zag. Zowel de wegen als de huizen waren er veel beter onderhouden dan in het noorden. In Zuid-Afrika zijn ze niet geweest. “Dat mocht niet van onze sponsors. Die waren bang voor negatieve publiciteit”, zegt Rob.

Anders
Al met al vonden ze het een bijzondere ervaring. Plannen voor een nieuwe reis hebben ze niet, zeker niet samen. Eelco: “Het ging wel goed met ons drieën hoor, maar een volgende reis wil ik alleen ergens naartoe”. Ook Rob wil het de volgende keer anders doen. “Een jaar door een continent reizen doe ik niet meer. Volgende keer ga ik ergens een maand naartoe en dan ook maar naar één land”.

Typhoon, 9 januari 1991, tekst Hanneke van den Berg