De MRI is gedaan, de diagnose gesteld. Eerst waren we bang dat er niets te zien zou zijn, de pijn was de laatste tijd een stuk minder. Maar ‘gelukkig’, er was wel wat te zien, een “Central L5-S1 Lumbar Disk Hernia”. Niet leuk, maar er valt mee te leven. De neuroloog gaf 3 opties, 1) opereren, 2) ozon inspuiten, en 3) wachten, want het gaat bij veel mensen ‘gewoon’ over. Aangezien mijn pijn niet heel erg is, en opereren altijd nog kan, gaan we voor het laatste.
Gelukkig heb ik goede contacten overgehouden met de mensen die mij destijds van mijn RSI hebben afgeholpen. Samen met Riet van physical sense zijn we nu aan het proberen mijn houding dusdanig te verbeteren dat ik er geen of weinig last van heb. Dat gaat via het versturen van foto’s van mijn houding, waar zij dan weer commentaar op geeft. Lastig, maar hopelijk gaat het werken. De MRI foto’s en de uitslag staan uiteraard ook op de site. Het is een subalbum van het San Jose album, genaamd MRI.
Ondertussen
Tja, en ondertussen zitten we al een hele tijd in een regenachtig San Jose. We hebben nog wel een uitstapje gemaakt, naar de vulkaan Poas. In andere landen betekent dat 1 of meerdere dagen klimmen. Hier in Costa Rica rijdt er gewoon een bus naar boven en zijn de paden geasfalteerd en rolstoeltoegangelijk. Best handig dus, voor een hernia patient! Het uitzicht bovenop kwam ons ondertussen bekend voor: MIST! We hoorden wel wat borrelen, maar verder zagen we niets. De foto’s kan je bekijken in het Vulkaan Poas album, maar wees gewaarschuwd, het is minder spectaculair dan al die andere vulkaan-foto’s die jullie van ons gewend zijn.
Feria Holandia
Een ander hoogtepunt van ons verblijf hier was de Feria Holandia. Een door de hollandse gemeenschap georganiseerde braderie-achtige bijeenkomst in natuurpark InBio vlakbij San Jose. Hollandse kazen, stroopwafels, pannekoeken en sjoelen in een Centraal Amerkikaanse omgeving! Een beetje vreemd, maar wel lekker! Supermarkt AutoMercado verkoopt zowiezo veel Nederlandse producten en zij hadden ook een stand op de Feria. En Heineken had een eigen stand, en deelde gratis bier uit. Heineken wordt overigens gewoon hier in Costa Rica gebrouwen. Dit in tegestelling tot bijvoorbeeld Grolsch, dat geimporteerd wordt en daarmee meteen ook een stuk duurder is. Veel standjes werden bemand door kinderen van de Nederlanders die hier wonen. Het grappige is dat veel van deze kinderen er oer-hollands uit zien, maar dat hun Nederlands erg slecht is. Ze begrijpen het vaak wel, maar spreken liever Spaans of Engels. De manier waarop ze ‘koekies’ geschreven vonden we erg grappig: ‘Cucies’. Wandel mee over de Feria en zie Tico-kinderen sjoelen in het album van de Feria Holandia.
Meubilair
Door al dat wachten op doktersbezoeken, MRI afspraak etc. zijn we ondertussen tot het meubilair gaan horen van Tranquilo Backpackers. Op zich geen straf, het is hier erg relaxed, de staf is erg leuk en we ontmoeten een hoop andere reizigers. Maar het is geen goedkope plaats, en door de continue regen is er ook niet veel te doen. We lezen dus wat, oefenen ons Spaans, babbelen met anderen, en drinken wijntjes en biertjes. Niet vervelend, maar we snakken ondertussen wel weer naar om verder te reizen. Over ongeveer 2 weken hebben we weer een afspraak met een dokter om te kijken hoe het nu gaat. Die 2 weken willen we ergens anders doorbrengen. Maar overal in Costa Rica, Nicaragua en Panama regent het en het ziet er ook niet naar uit dat dat binnenkort gaat veranderen. We denken daarom aan 2 weekjes Cuba. We weten echter nog niet of dat op een betaalbare manier te regelen is op zo’n korte termijn. Dus dat wordt de missie van dit weekend. Mochten jullie komende 2 weken niets meer van ons horen, dan is de kans groot dat we op Cuba zitten. Internet schijnt daar abobinabel duur en traag te zijn.
Dus wellicht tot over 2 weken!
Adios, Bas en Eelco