We lopen ietwat achter met onze verhalen en fotos op onze website. We zitten namelijk al in het zuiden der zuidenste, in Ushuaia (Argentinie), bijgenaamd “het einde der wereld”, terwijl ons laatste verhaal van een maand geleden is toen we nét Chili in waren. We lopen dus wat achter. Gevolg van bijzonder hoge activiteit van ons, gecombineerd met een minimale aanwezigheid van (goed) internet. Dit valt niet in één verhaaltje goed te maken. Da´s niet leuk voor jullie en niet te doen voor ons. Dus we doen het stukje voor stukje. Eerst een stukje over Puerto Montt en Chiloé. Chiloé is een groot eiland dat ons vooral heel erg aan de nederlandse waddeneilanden deed denken, zie de foto hiernaast. En Puerto Montt is de stad waar vandaan we de bus namen naar dit eiland toe.
Waanzinnige vismarkt in Puerto Montt
Als er iets is waar je voor naar Puerto Montt zou moeten gaan is het de vismarkt. Zelfs als je niet van vis houdt (zoals Bas), is dit een feest, want het ziet er prachtig uit. Zowel verse, gerookte vis als kleine restaurantjes waar je de locale visgerechten kan eten. En laat ik nou wél van vis houden, maar onvoorstelbaar, ik heb er géén vis gegeten! Achteraf kan ik me wel voor de kop slaan, maar door omstandigheden is het nou eenmaal zo gelopen. De vismarkt lag namelijk wat onhandig qua lokatie, en toen we er waren hadden we net ontbeten, dus had ik niet zo´n trek. En later kwamen we er niet meer. Dus ik moet het, net als jullie, doen met de foto´s van Puerto Montt en z´n vismarkt.
Gastronomische feesten in Ancud en Castro
Doordat Chiloé zo enorm op een waddeneiland leek voelden we er ons compleet thuis. En daar werkte het klimaat ook behoorlijk aan mee. Wisselvallig zoals in Nederland, met lekker druilerige dagen, afgewisseld met af en toe een zonnetje. Onderweg met de pont somber weer, maar in het eerste dorp, Ancud, hadden we mooi weer. We kampeerden bij een dame in de tuin en zijn linea directa naar het gastronomisch feest gegaan. We vielen namelijk met onze neus in de boter, want dat weekend werden op het eiland diverse braderie achtige feesten gehouden. Om de fout van de vismarkt niet nogmaals te laten gebeuren heb ik me hier dan ook direct gestort op de locale specialiteit: Curanto, een gerecht van diverse soorten vlees en vis met aardappel. Zálig! Bas houdt dus niet van vis, dus snoepte ze wat mee van het vlees. Als toetje namen we Kuchen, jawel, de duitsers hebben hier een flink stempel op de taarten gezet. De taarten heten hier dus “Kuchen”. Na één nachtje Ancud zijn we direct doorgegaan naar Castro om ook daar het gastronomische feest op onze aanwezigheid te tracteren. Castro is de hoofdstad van Chiloé en het feest was hier vervolgens aardig wat groter opgezet. Er waren uiteraard veel eetstands, maar ook een podium met muziek en een soort braderie achtige tentoonstelling van tradities en lokale produkten. Door de regen voelde het een beetje als Pinkpop, lekker soppen op het grasveld. Hier ben ik aan de zalm gegaan, een zalige schotel, bas aan de brochette (vlees op een stokje), en uiteraard weer “Kuchen¨ toe. Ook viel hier veel drank te proberen, Chicha van Appel en allerlei lokale likeuren. Jullie zullen begrijpen dat we het er, ondanks de regen, erg gezellig hebben gehad.
Bijzondere architectuur van Chiloé
Behalve om z´n specifieke gerechten staat Chiloé ook bekend om zijn architectuur. Die komt voort uit de botenbouw. De technieken daaruit hebben ze verder toegepast in hun huizen en kerken. Links zie je een typisch huisje van Chiloé, met gestapelde houten panelen. De vele houten kerken van Chiloé worden tegenwoordig gerestaureerd met de oude technieken, zonder spijkers en schroeven. Met name de kerk van Ancud had een mooi bewerkt interieur. In Castro staan vele vissershuizen op palen, deze huizen heten Palitos en geven het dorp een heel eigen karakter. En zelfs tegenwoordig worden nieuwe panden ontworpen en gebouwd met specifieke Chiloé aspecten. Zie bijvoorbeeld het roze hotel van Castro hiernaast. Van 2 tentoonstellingen hebben we een speciaal fotoalbum gemaakt: Architectuur van Chiloé en Kerken van Chiloé.
Bijzondere hostels in Chili, bij de familie thuis op de bank
De laatste tijd hadden we vanwege het goede weer veel gekampeerd. Scheelde bovendien ook veel in de kosten, want Argentinie en met name Chili zijn niet de goedkoopste landen. Maar door het slechtere weer zijn we nu toch weer in hostels terecht gekomen. En de hostels hier in Chili zijn toch wel heel anders. De mensen verhuren gewoon een kamertje wat ze over hebben, of hebben er gewoon wat extra bijgebouwd. En dan zit je dus bij de mensen thuis, je kookt in hun keuken, kijkt gezamelijk tv en maakt gebruik van dezelfde badkamer. Erg bijzonder, het geeft een leuke inkijk in het leven van de Chileense bevolking. De kwaliteit is van wisselende aard, de mensen altijd vriendelijk. Zo was ons eerste familiehostel in Castro, waar we in een lekker rommelige keuken onze macaroni klaarmaakten en het plafond van onze slaapkamer veel te laag was. Later zaten we in een meer profesioneel familiehostel, maar daar moest je dan weer apart (en te veel) betalen om te mogen koken. Al met al een bijzondere belevenis, die je echter op een gegeven moment wel benauwd. We zijn dan ook weer blij met de Argentijnse “echte” hostels.
Nationaal Park Chiloé
Behalve kerken, architectuur en gastronomische kunsten bezit Chiloé ook nog een nationaal park. En dat deed ons echt heel veel aan de nederlandse duinen denken. Het is er wat heuvelachtiger en er staan wat andere planten, maar er staan ook veel dezelfde planten (zoals bramen) en het voelt allemaal toch heel vertrouwd. Ondanks de koeien die er rond lopen, die geven het een koddig zicht. Meer foto´s in het album Parque Nacional Chiloé.
Foto´s
Alle foto´s van Chiloé staan in een apart Chiloé-album. Daarin staan aparte albums, zoals diegene die reeds vermeld zijn, maar ook die van Ancud, Castro, Chonchi, het eiland Quinchoa en Quellón, waarvan we weer vertrokken naar het vaste land van Chili.
Onze plannen
Zoals gezegd, nu zitten we al veel verder. Ons plan is om hier even bij te komen van de vele wandel/kampeertochten die we hebben gemaakt. We gaan hier lekker alle fotos uitzoeken, publiceren en verhalen schrijven. Ondertussen gaan we uiteraard hier wat rondkijken en wie weet vinden we nog een last-minute naar Antartica. Dus mochten er binnenkort niet snel nieuwe verhalen komen, dan zitten we tussen de pinguins op de ijsschotsen!
Tot ziens!
Bas en Eelco